Als je echt gaat kijken naar wat een virus is, dan is dit natuurlijk klinkklare onzin, maar kijk je naar het grote plaatje dan valt er wel degelijk wat voor te zeggen. Een virus zou je in dat grote plaatje kunnen omschrijven als een levend organisme, dat enkel kan bestaan dankzij een gastheer en die deze gastheer geheel uitput en soms dood, waarna het virus zelf sterft of vertrekt naar een nieuwe gastheer. Ze zijn niet in staat dit proces af te breken, of zich op een dusdanige manier aan te passen dat ze samen kunnen leven met hun gastheer.
de wereld van de virussen
In de wereld zijn er een groot aantal micro-organismen, virussen overheersen onder hen. Ze kunnen overleven in de zwaarste omstandigheden. Hoewel niet alle van hen gevaarlijk zijn, maar toch is meer dan 80% van alle menselijke ziekten veroorzaakt door virussen.
In de jaren ’40 van de vorige eeuw is berekend dat ongeveer 40 ziekten veroorzaakt zijn door mensen. Vandaag is dat cijfer opgelopen naar meer dan 500, nog afgezien van het feit dat er elk jaar nieuwe soorten bijkomen, denk aan het coronavirus. Mensen hebben geleerd met virussen om te gaan, maar kennis is niet altijd genoeg. Veel virussen passen zich snel aan veranderende omstandigheden aan doordat ze vaak muteren en de meest geschikte mutanten de overhand krijgen.
wereldbevolking
Nu gaan wij eens naar de mens kijken. Ook als mens hebben wij een gastheer, eerder een (gast-)moeder, te weten onze aardbol waar wij op leven, de planeet Aarde. De planeet Aarde kan je zien als een levend organisme. Het ontwikkelt zich en is gevoelig voor aanvallen van binnenuit en buitenaf.
Als het zo doorgaat, dan wonen er aan het einde van deze eeuw bijna 11 miljard mensen op aarde, blijkt uit een in 2019 gepubliceerd rapport van de Verenigde Naties over de groei van de wereldbevolking. Laten we beginnen bij de huidige situatie. De wereldbevolking is de afgelopen tweehonderd jaar razendsnel verzevenvoudigd, tot 7.6 miljard mensen nu. Dus sinds jij in, bijvoorbeeld 1947, op de wereld werd gezet, is de bevolking met niet minder dan 5.2 miljard mensen gegroeid. We moeten in 2050 minstens anderhalf keer zoveel voedsel produceren om iedereen genoeg te eten te kunnen geven. En dat dan het liefst op de bestaande landbouwgrond, zodat de natuur gespaard blijft.
De wereldbevolkingsstatistieken kunnen behoorlijk benauwend zijn. En dan komen daar de berichten over klimaatverandering nog bovenop. Hoe gaan we zorgen dat al die mensen voldoende eten hebben?
Putten we de aarde uit?
Wanneer we verder kijken dan zie je dat wij mensen deze planeet Aarde compleet uitputten. Wij verbruiken alle fossiele grondstoffen en mineralen, vergiftigen de lucht, vervuilen de natuur, ontbossen grote gebieden en nog veel meer. Dit alles heeft vele gevolgen. Afbraak ozonlaag, stijgende temperaturen met grote droogtes en voedselschaarste tot gevolg. Extreme klimatologische omstandigheden en steeds in toenemende mate. Gebieden waar mensen niet meer kunnen wonen zonder ziek, zwak of dood te gaan doordat de grond, lucht of het water dermate vervuild zijn dat het niet meer gebruikt kan worden en zo kunnen wij nog wel even doorgaan. Waar we ook kijken in de wereld.
De mensheid is zich dit zeker wel bewust. Helaas zijn wij niet in staat er iets aan te doen. Individuen wel maar als massa niet. Daarom wordt al volop gezocht naar een uitweg. Zie alle ruimtevaart programma’s. Een nieuwe gastheer zou uitkomst bieden en hopelijk wordt die gevonden, voordat wij onze gastheer compleet uitgeput hebben.
Is de mensheid dan toch een virus?
De mensheid in totaal moet er alles aan doen om een oplossing te vinden voor de problemen die op ons af komen. We zullen dit mondiaal moeten oplossen. Wat wij zelf (kunnen) doen is niet meer dan een druppeltje, een spetter, op de gloeiende plaat, onze aarde.
U ziet het. De mens is net een virus. Wij denken dat een virus niet kan nadenken, maar we tonen aan dat wij niet beter zijn. Maar hoe kunnen we de Aarde dan redden? is er een pasklare oplossing? Iets om te over na te denken in deze donkere dagen voor Kerst.
Bronnen:
www.columnx.nl (2011), www.trouw.nl (2020), www.volkskrant.nl (2018).
John de Jager (red.), vrije bewerking, november 2021.
