Tijd voor een reflectie
Het voelt soms alsof de wereld om ons heen steeds meer uit elkaar valt. We worden overspoeld door nieuws over conflicten, extreem weer en frustraties in onze eigen buurten. Er lijkt altijd wel ergens onrust te zijn. Maar te midden van deze chaos is het belangrijk om stil te staan. Wat betekent dit voor onze toekomst, en hoe kunnen we veranderen? Het is tijd om ons af te vragen: waar zijn we mee bezig?
Oorlogen en conflicten: Wanneer is het genoeg?
In de afgelopen jaren hebben we meer dan eens de gevolgen van oorlogen van dichtbij gezien. Denk aan de conflicten in Syrië, Oekraïne en nu rond Israel, waar miljoenen mensen hun huizen zijn ontvlucht. In Nederland vangen we vluchtelingen op, maar soms merk je hoe snel begrip kan omslaan in irritatie. De spanningen over huisvesting en voorzieningen stijgen, en plots is het gesprek niet meer over medeleven, maar over overlast.
Hoe komt het dat we niet langer in staat lijken om samen te komen in tijden van nood? Hebben we ons vermogen tot empathie verloren? Oorlogen ver weg hebben directe gevolgen voor onze maatschappij hier. Misschien moeten we meer aandacht geven aan de vraag hoe we niet alleen vrede in verre landen kunnen ondersteunen, maar ook hoe we hier een samenleving kunnen creëren waarin we echt om elkaar geven.
Klimaatverandering: Het brandende huis dat we negeren
Het klimaat is misschien wel het meest dringende probleem van deze tijd. De gevolgen zijn al overal zichtbaar: van hevige overstromingen tot extreme droogtes. Het is alsof we in een brandend huis staan, maar de brand blussen we niet, integendeel, we gooien er nog wat brandstof bij.
Hoewel de realiteit van klimaatverandering angstaanjagend kan zijn, ligt de oplossing in onze handen. Het vereist echter een radicale verschuiving in de manier waarop we denken en handelen. Dit is geen probleem dat “iemand anders” moet oplossen. Het is iets waar we allemaal een rol in spelen, hoe klein die ook lijkt. Als we nu handelen, kunnen we nog steeds het tij keren.
Toch lijken we nog steeds niet volledig te beseffen wat de toekomst ons kan brengen als we niets doen. We rijden door in onze auto’s, vliegen voor weekendjes weg en kopen spullen die we niet nodig hebben, terwijl het water letterlijk stijgt.
Het is confronterend om te zien dat grote bedrijven en regeringen nog steeds treuzelen als het gaat om echte maatregelen. Maar moeten we echt wachten op hen? Iedereen kan iets doen. Denk aan de buurvrouw die zonnepanelen op haar dak heeft geplaatst of een vriend die overgestapt is om minder vlees te eten of zelfs op een vegetarisch dieet. Kleine stappen kunnen al een grote impact hebben.
Het is tijd om niet langer te wijzen naar anderen, maar zelf in actie te komen. Denk eerst na, voordat we weer iets kopen wat we eigenlijk niet nodig hebben. Kijk of een nieuwe aanschaf te repareren is, in plaats van weg te gooien als het stuk is. Veel fabrikanten zijn er al aan begonnen om dit aan te geven. Ook een stapje vooruit die de wereld beter maakt.
Het korte lontje van mensen
Iets wat mij persoonlijk steeds meer opvalt, is hoe kortaf mensen met elkaar omgaan. Het lijkt wel alsof iedereen altijd haast heeft. Misschien herken je het wel. Je staat in de file en iemand duwt zich onbeleefd voor. Op dat moment is het moeilijk om kalm te blijven. Een auto die met piepende banden langs je heen scheurt, een a-sociale fatbike, iemand die voordringt in de supermarkt of een felle discussie op sociale media. Het langs elkaar heenlopen zonder de ander maar te zien. We kennen ook allemaal het Nimby-effect (Not in my back yard). We zijn steeds minder geduldig met elkaar. Het echte sociale contact tussen mensen wordt steeds minder. We hebben tegenwoordig minder voor elkaar over.
Maar hoe vaak zijn we ons echt bewust van die kleine momenten waarin we onze frustraties botvieren? En wat gebeurt er als we in plaats daarvan even ademhalen en elkaar wat meer ruimte geven? Misschien ontdekken we dan dat het leven er een stuk rustiger en vriendelijker uitziet.
Maar wat ligt hieraan ten grondslag? Misschien is het stress, de druk van een steeds sneller draaiende wereld, of simpelweg vermoeidheid. Wat het ook is, we verliezen langzaam ons vermogen om geduldig en empathisch te zijn. Toch is er hoop: ieder van ons heeft de mogelijkheid om hier iets aan te doen. Het begint met kleine daden van vriendelijkheid, met een beetje begrip tonen voor de ander. Dat klinkt misschien als een cliché, maar het kan een enorme impact hebben op onze directe omgeving.
Wat nu? Een sprankje hoop
De problemen die ik hierboven aanhaal zullen niet van de ene op de andere dag verdwijnen. Maar er is hoop. Verandering begint vaak in het klein, in onze eigen omgeving. Kijk eens rond in je eigen wijk: hoeveel mensen zijn er inmiddels bezig met duurzaamheid, met buurtprojecten of zelfs met een simpele glimlach naar een voorbijganger?
De wereld verbeteren begint bij onszelf, en we hoeven niet groot te denken. Misschien is het een goed gesprek aangaan met een buurman over de energietransitie, misschien is het even luisteren naar iemand die het moeilijk heeft, of simpelweg minder consumeren. Als we allemaal wat meer geduld, aandacht en verantwoordelijkheid nemen, kunnen we stap voor stap een wereld creëren waar we trots op kunnen zijn.
Dus, waar zijn we mee bezig? Misschien zijn we bezig met het vinden van manieren om de wereld te veranderen – als we nu beginnen, samen.
Ugchelen, oktober 2024
John de Jager
info@wandelgroephetkristal.nl